Mijn West-Side Story

Okee, welkom in mijn kamer! Nummer 378 zoals je ziet. Iedereen heeft een whiteboard en een mini-prikbordje op z’n deur, zodat je daar boodschappen voor anderen op kan schrijven/prikken, of gewoon om je deur leuk te versieren.

Kom binnen in dit kleine maar fijne kamertje. Zie hier, aan je rechterhand, mijn gedeelte, en aan je linkerhand Sasha’s gedeelte. We hebben allebei een bureau inclusief bureaustoel. Eentje zonder wieltjes. Ik ken maar 1 meisje op m’n floor die er wel wieltjes onder heeft, lucky girl.
Dan staat rechts van mijn bureau een koelkast en diepvries, daarboven een magnetron en daarboven mijn ventilator, wat hier wel echt nodig is. Links aan Sasha’s hoofdeinde staat een kast, die zij vooral gebruikt. Ik heb daar de onderste twee planken van als opslagruimte voor muziekboeken etc. Ik had namelijk een hele koffer vol met muziekboeken van huis meegenomen. We hebben onze muur gedecoreerd met posters, kaartjes enzovoorts. Want aan de kant van onze bedden en bureau’s is de muur een groot prikbord, zodat je alles met punaises op kan hangen. Inclusief een plaat met alle Amerikaanse presidenten vlak bij m’n hoofd, zodat ik ipv schaapjes, presidentjes (44) kan tellen.
Aan mijn hoofdeinde op de muur heb ik een whiteboard opgeplakt met superplakspul-stukjes. Waar ik alle piekeringen (is dat een woord?) die ik ’s nachts heb, op kan schrijven. Gebruik ik vooral als “to-do-list”.
Geen Amsterdam maar Parijs, en geen muzikanten maar ballerina’s boven m’n bed. Een poster (nog van Roos geweest, m’n zus) met blauwe vissen en 1 goude die tegen de stroom in zwemt. Eronder staat: “Succes. To live a creative and succesful life, we must lose our fears of being wrong”. Mooi toch?
Voordat ik verder in detail ga over alle kastjes (die bruine staat er bij iedereen al standaard in, net als de grote kast, bureaus, bedden, magnetron + driepvries + koelkast, vloerkleed, bureaulampje, prullenbakken waarvan 1 recyle, en bureaukastje) onder m’n bed, op naar m’n bureau.
Boven m’n bureau de kaart van de Verenigde Staten met hun hoofdsteden zodat ik boven al het muziekhuiswerk ook nog eens voor het eerst sinds 4 jaar Aardrijkskunde huiswerk kan doen. Maar vooral handig als ik wil weten hoe ver iemand heeft moeten reizen vanuit “Arkansas” (tot nu toe had ik nog nooit van die staat gehoord). Veder hangen er een woudschoten-t-shirt en leuke kaartjes. En een affiche van “Alternatives to Drinking/Drugging” met aparte activiteiten zoals “Pretend to survive a zombie attack” en “Have a drum circle with empty buckets and sparkly headbands”. Erg creatief. Misschien moet ik dat lijstje eens gaan afwerken op een verveeld moment.
Op mijn bureau, een lampje, mijn centimeters dikke studieboeken, een splendid zilveren laptop, mini-ladenkastje, flesje water (je drinkt in dit droge klimaat echt liters per dag), tissues (ik heb NOG geen swine-flu/mexicaanse griep hoor), prachtig schilderijtje van gien en pien en supergrappig groente kaartje van katrien en margriet. Wat eigenlijk heel toepasselijk is bedenk ik me nu, aangezien ik hier natuurlijk een groentje ben.
Wat al ingebouwd is in onze kamer, zijn twee bijna-inloopkasten. Zoals je ziet hangen mijn kleren en mijn schoenen daar en is het een goed opberghok voor douche-spullen en etenswaren. Op de deur heb ik een spiegel geplakt met de superplakspul-stukjes. En een heel handige hanger die aan de bovenkant van die deur hangt, waar ik m’n handdoek en nog nat wasgoed op kan hangen. Dubbel handige hanger dus.
Niet te vergeten heb ik een fabulous uitzicht op de bergen, hoewel ik in die rare hoek nooit naar buiten kijk.
Als je naar beneden gaat kom je in de hoofdhal van Cheyenne Arapaho uit. Helemaal links, als je langs de deur loopt, kan je naar de mailroom voor postpakketjes of naar een achteruitgang waar je je vuilnis kan dumpen. Aan de linkerkant die je nog op de foto kan zien, is de reception desk. Daar kan je langs met al je vragen. Vandaag hoorde ik dat je daar gratis films kan huren. Je kan ook een bezem, stofzuiger en vuilniszakken halen. Maar de belangrijkste reden om daar langs te gaan, is als je jezelf uit je kamer hebt gesloten. Het systeem is dat je alles doet met je BuffOneCard. Dat is je steutel, je eten, je geld, je alles. Als je die in je kamer laat liggen en je roommate is niet in de buurt, dan moet je een vervangende kaart halen bij de reception desk. Die werkt dan alleen als sleutel, zodat je je kamer weer in kan om je kaart op te halen.
Dat heb ik al twee keer gehad. Je moet dan ook je handtekening zetten, en de 4e keer dat het gebeurt moet je er voor betalen geloof ik.
Rechts van de reception desk zie je de deur naar mijn kant van het gebouw. Links van de deurknop zie je een kastje, dat is waar je je “card” moet “swipen” om binnen te komen. Rechts daarvan, de dubbele deur, dat is Piziannos, de “Grab-and-Go” van Cheyenne. Over het eten vertel ik later meer. Rechts daarvan tegen de muur hangt een geld-wisselaar voor de kwartjes voor de was- en droogmachines beneden. Daar, in de basement, heb je ook een best grote “Chill-ruimte”, of huiskamer als je het zo wil noemen, met een grote flatscreen-tv, veel banken, stoelen en tafels, mini-podium, snack- en drinkautomaten, pingpongtafel en een vleugel. Er zijn eigenlijk ook twee heuse practicing rooms met een vleugel en een piano en ik geloof dat er ook een orgeltje stond. Maar die zijn allemaal vals en ik weet niet hoe het nu is, maar de laatste keer (is ook de eerste keer) dat ik daar ging kijken, miste de vleugel een z’n voorste poot zodat ie naar voren half op z’n zij gekanteld was... Bovendien moet je een sleutel halen bij de reception desk om in die practicing rooms te kunnen, en is het 1 minuut lopen naar de betere practicing rooms (met valse piano’s en vleugels) in de music building. Trouwens, op een van de vleugels daar missen de toetsen, want de piano technician is de hamers aan het vervangen. Vandaag ging ik piano studeren, en ik liep een kamertje binnen. De klep voor de toetsen was dicht. Het was een aangename verassing dat er dit keer wel toetsen onder zaten.

Als je naar rechts loopt kom je buiten aan de voorkant van het gebouw. Op de vloer staat natuurlijk CU, Colorado University.
Als je je nu omdraait kom je bij de tafels uit, daar kan je eten of huiswerk maken. Iedereen sjouwt z’n laptop (meestal een of andere nieuwste versie van de Macbook, Apple. De hele universiteit is reclame voor Apple. Alle computers zijn van Apple, alle docenten hebben een Macbook, en I-Pod is natuurlijk een concept maar dat was het ook al in Nederland) overal naartoe. Ook naar de lessen. Overal zijn stopcontacten te vinden, mensen maken huiswerk buiten vlak bij een stopcontact of bijvoorbeeld in de Starbucks waar speciaal stopcontacten in de muur zitten).
Dan zie je een foto van mij, wijzend naar het naambordje “Cheyenne Arapaho Hall” wat nog net op de foto paste. En eentje van een grotere afstand. Vanuit hier gezien is mijn kamer aan de rechter kant, the West Side! Is dat even “legit”, ik ben hier mijn enige echte Weste Side Story aan het vertellen!

Ik hoop dat je genoten hebt van mijn schriftelijke rondleiding met foto-ondertiteling.
Het filmpje laat je de nabije omgeving zien en de kortste weg om naar de Music Building te komen vanuit Cheyenne. Het is niet altijd even scherp beeld. Ik vertel op het filmpje zelf wat je ziet, dus zet je geluid aan!