Updates vanuit Boulder

Sorry dat ik de laatste 3 maanden niets van me heb laten weten! Het gebruikelijke excuus is drukte. Niet alleen drukte door de studie, maar ook drukte om zoveel mogelijk te genieten van dit tweede en laatste semester in Colorado. Twee weken geleden had ik wat geschreven, maar nog niet online gezet.

Een nieuw jaar, een nieuw dagboek. Zoals dat altijd gaat, gaat de 2e helft veel sneller. Razendsneller. Het is nu al over de tweede helft van de 2e helft. Volgens mij is de Spring semester ook korter dan de Fall semester. Maar waarschijnlijk ligt de versnelling het meest aan het feit dat je alles kent, dat je aan alles gewend bent. Het is dezelfde kamer, bijna dezelfde floor (op twee nieuwe meisjes na), dezelfde campus, dezelfde music school en voor het merendeel dezelfde vakken. Om het niet zo eentonig te houden, zal ik het hebben over de veranderingen. Dit semester heb ik ipv ballet en “Intro to Musical Styles and Ideas” een Jazz piano class, een “Intro to Comparative Politics” en Alexander Technique.
In de Jazz piano class leren we veel over akkoorden spelen: de verschillende voicings en chord progressions. Over “stacking the thirds”; 3rd, 5th, 7th, 9th, 11th, 13th; en over hoe je “smooth voicings” kan creeeren. Het kost me enige tijd, maar ik kan de meeste “leedsheets” van de Realbook goed lezen. A prima vista lukt me behoorlijk goed voor klassieke muziek, maar er komt een heleboel bij kijken om in je hoofd te bepalen welk interval je toevoegt en welke “common tones” in het volgende akkoord passen. Enfin, het is moeilijker dan ik dacht en heel wat meer theoretisch nadenkwerk dan ik had verwacht.
De keuze voor “Intro to Comparative Politics” kwam voort uit de behoefte voor iets wetenschappelijks, iets niet-muziekerigs. Het is een betere keuze dan de ecologische biologie, de goniometrie of russische sprookjes die ik aan het begin van dit semester heb uitgeprobeerd. Nee, dat was allemaal niets voor mij. En deze keuze bevalt heel erg goed. Het kabinet is gevallen en precies 5 dagen na m’n 18e verjaardag mag ik voor het eerst (verstandig) stemmen! Als het goed is heb ik tegen die tijd een scherpe visie op de politieke wereld. Comparitive Politics gaat over wetenschappelijk (‘scientific’) onderzoek doen naar de politiek in individuele staten. Je kijkt dus niet naar de internationale politiek van staten, maar de nationale, en vergelijkt die vervolgens. Je beantwoord vragen zoals “Waarom zijn sommige staten overwegend democratisch en andere overwegend autocratisch?”. Tot nu toe hebben we 1 midterm gehad over algemene concepten (staatsinrichting, stemsystemen, enz), en deze cycle zijn we begonnen met landen op zichzelf te bestuderen (met uitzondering van de Verenigde Staten).
Alexander Techniek is als het ware een fysiotherapie met focus op performing artists. Ik ben erg overtuigd van de werkzaamheid van de principes zoals body awareness and body mapping; als je een verkeerd idee hebt over hoe je lichaam werkt, probeer je het hoogst waarschijnlijk ook op die manier te gebruiken, waardoor je blessures veroorzaakt. Voorbeeld: als je denkt dat je je hand kan omdraaien zodat je je palm kan zien, door middel van je pols, zal je dat ook proberen te doen, terwijl de rotatie plaatvindt in je elleboog. Als je denkt dat je vingers alleen die 5 worstjes zijn die uitsteken, terwijl ze doorlopen tot de onderkant van je hand, zal je ook proberen alleen die worstjes te bewegen en je hand stijf en aangespannen maken. Als je denkt dat je nek stopt daar waar je kin aan de andere kant is, terwijl je nekwervels veel verder naar boven doorlopen, zal je ook proberen je hoofd op die manier stijf te gebruiken. De meeste dingen die we doen, doen we omdat ze gewoontes zijn, ookal zijn ze slecht voor ons lichaam. Veel gewoontes zijn onnodig, zoals het woordje “like” dat bij de meeste Amerikaanse gesprekken om het woord voorkomt. Bij Alexander Technique leren we een soort nieuwe, betere levensstijl.

Een erg leuke verandering van dit semester is het snowboarden wat ik vaker doe. Vorig semester was ik maar 1 keer gegaan, nu staat de teller op 4. De sneeuw is beter en ik ben begonnen aan de Black one diamond pistes, en rare weggetjes tussen de bomen. Beetje springen, maar nog niet “the park”, waar de echte stunts worden gedaan.
Ik ga vaker naar de reccenter (minstens 1x per week), voor een workout: 30 minuten op de “elliptical”, een ren-machine voor soepele beenbewegingen zodat je minder druk op je gewrichten uitoefent. Ook ga ik altijd naar de women weights room, waar je leuke apparaten kan uitproberen. Mijn favorieten zijn de ‘zwangerschapsmachines’ zoals ik ze beschrijf. Nogal ‘akward’ machines eigenlijk, maar ze trainen je dijen en dat is wat ik wil. Dit is hoe het werkt: 1. je gaat zitten 2. je brengt je benen zover mogelijk uit elkaar en stelt dat in als rustpositie 3. je kiest het gewicht 4. je brengt je benen naar elkaar toe en uit elkaar, naar elkaar toe en uit elkaar. Zie je het voor je? Gelukkig is de machine naar de muur toegedraaid, anders zou het extra ‘akward’ zijn. Tja, mijn favoriete woord, ‘akward’. Ik kan het niet goed naar het Nederlands vertalen. Over sport gesproken, mijn vaderlandsliefde maakte me trots op de 8 olympische medailles. We volgde sommige speedskating races en iceskating live op tv. Apolo Ohno is de Amerikaanse favoriet, maar toch heeft Mark Tuitert hem met een goude medaille verslagen!

Nog een geslaagde verandering is m’n nieuwe pianoleraar, David Korevaar. Hij is zo goed! Ik ben er heel blij mee. Ik kon pas dit semester bij hem omdat z’n studio vol zat vorig semester. Met leuke nieuwe stukken bereid ik me voor beide viool en piano voor op de ‘juries’, waarbij je moet voorspelen om te checken of je op praktijk gebied klaar bent om naar het volgende jaar te gaan. Wat natuurlijk helemaal niet hoeft voor mij, omdat ik hopelijk wordt ingeloot voor Geneeskunde. Toch wil ik het graag doen, omdat ik een doel wil hebben om naartoe te werken en als ik daarin slaag kan ik erg trots op mezelf zijn.