I'm digging it

Spring break!!! Jaja...! Een heel relaxte, want ik blijf gewoon in Boulder en heb mezelf niet gebonden aan enige verplichtingen. Nouja, dat is niet helemaal waar. Ik wil natuurlijk wel mijn PAGANINI etude (viool) op en top krijgen, en alle andere stukken die ik moet voorspelen aan het eind van dit semester, de zogenaamde ‘juries’. Een andere vrijwillige verplichting waar ik me aan wil houden is snowboarden. Er is een skigebied dat tot juni nog open is (A-Basin), maar de beste sneeuw is er dan natuurlijk niet meer. Nu is het heel goed, dus wil ik daar zoveel mogelijk gebruik van maken. Afgelopen zaterdag ben ik gaan snowboarden met drie jongens, waarvan ik alleen de snowboarder (de andere twee waren skiers) kende, een Oostenrijker. We gingen naar Keystone, waar ik al een paar keer eerder was geweest. Deze keer echter, “I hit the park” voor de eerste keer! “The park” is een afkorting voor “Terrain park”, vergelijkbaar met een speeltuin voor snowboarders en skiers. Dit is de plek waar je kan stunten en springen. Het is de plek waar ‘gevorderden’ drie-dubbele backflips, rails (soort trapleuningen), 360’s (rondje in de lucht) en 450’s doen. Ik ben begonnen met de ‘boxes’, plastic verhoginkjes waar je door middel van een heuveltje op kan glijden en er weer van af. Uiteindelijk is het de bedoeling dat je allemaal rondjes en rare dingen op die boxes doet. Ook heb ik door middel van wat heuveltjes wat jumps gedaan, excl de backflips en 360-achtige dingen in de lucht. Het goede nieuws is dat ik daarmee helemaal niet gevallen ben! Pview.
Gisteren heb ik een enorme fietstocht naar Denver gemaakt. Resultaat is dat ik nu een kreeft ben op de plekken dat ik vergeten was me in te smeren (vooral m’n handen). Ik ga er nu niet verder over uitwijden, want ik heb er een filmpje van gemaakt. Watch and enjoy!
Vorig weekend was het heerlijk weer. Iedereen zat op Farrand Field; zonnen, frisbee, voetbal, enz. Samen met Sophie probeerde ik wat huiswerk gedaan te krijgen, totdat we ons uiteindelijk overgaven aan de heerlijkheid van de zon. Emmie kwam erbij zitten met een gitaar en Whitney en Alicia hadden een stereotje meegenomen. Ah, life is sweet. Datzelfde week hadden we operaweek, waarin we een enorm aantal uren repeteerden en uiteindelijk drie uitvoeringen gaven van Don Giovanni! Supercool natuurlijk, en de dirigent was echt supergoed en grappig met z’n Britse accent. Maandag 1,5 uur ’s middags + 4 uur ’s avonds (met 10 minuten pauze), dinsdag dezelfde 4 uur, woensdag 3,3 uur, donderdag rustdag. En dan dus drie concerten/optredens vrijdag, zaterdag en zondag. Blessures ten top, maar gelukkig herstelde mijn rug en pols zich snel en kon ik vanaf dinsdag er weer goed tegenaan. De muziek was best moeilijk en op sommige plekken onspeelbaar snel: zet je metronoom maar een op 100, en speel daarin twee drieklankjes (6 noten dus), niet-gebonden, en met onregelmatige en veel string-crossings. Ja, onmogelijk dus. Maargoed, we wisten het goed te laten klinken, en iedereen was zeer tevreden over het eindresultaat. Vorig semester speelde ik al mee in Verdi’s La Traviata, dus ik was de ongelovelijk onvoorspelbare recitatieven en plotselinge tempo-, maatsoort- en toonsoortwisselingen gewend.

Het hostel en vliegticket naar San Francisco zijn geboekt! Dat gaat een topweek worden, ik hoor alleen maar goede verhalen over San Fran. Tegelijkertijd betekent dat dat ik hier nog maar minder dan 2 maanden zit. De tijd gaat weerzinwekkend snel, en ik probeer ‘m een beetje af te remmen door niet al te veel te plannen deze vakantie.
Aan het eind van dit semester heb ik naast finals, eindtoetsen, ook juries, waarbij je voorspeelt om op praktijkgebied beoordeeld te worden. Voor de muziekmensen, dit is ongeveer wat ik ga doen (naast toonladders en drieklanken):
Viool; Paganini Caprice No. 10, Bruch violin concerto in g klein 1e deel, Schubert 3e sonatine 1e deel en een deel van Bach Partita E groot (moet nog gekozen worden).
Piano; Beethoven sonate opus 10 no. 2 1e deel, Bach prelude en fuga in As groot (1e boek), Prokovief 2e sonate 1e deel en Chopin etude op 25 no 4 of nocturne op 15 no 2.

Oja, vorige week woensdag was het Saint Patrick’s Day. Behalve feestjes (ik moest nog 3 essay’s schrijven...) draagt iedereen groene kleren en ik zag ook meer groene frisbees dan normaal. Die groene kleren was ik ook vergeten, wat betekende dat iedereen die groen was mij mocht ‘pinchen’. Ach ja... De week daarvoor was het “Humans versus Zombies”, een soort spel waar iedereen die wil aan mee kan doen. Het begint met 1 zombie, herkenbaar aan een rood bandje ofzoiets. In ieder geval, het gaat erom dat de zombies de humans into zombies kunnen veranderen door ze te tikken ofzo. Ik ken de preciese spelregels niet, maar het is dus een soort kinderspel voor studenten en volwassenen.

Vorige maand ben ik naar een concert van Haochen Zhang geweest, de winnaar van de 2009 Van Cliburn International Piano competition. Niet slecht voor een ‘jochie’ van 19, aangezien iedereen van alle leeftijden en nationaliteiten over de hele wereld kan meedoen. Het was dan ook ongelovelijk goed. Hij speelde oa de pianoversie van Stravinsky’s Petrushka, het moeilijkste technische en technisch-muzikale stuk voor piano dat ik ooit gehoord heb.

De studentenfeestjes en gezelligheden gaan hier zoals altijd door. Alhoewel het bijna het einde van het jaar is, ontmoet je steeds weer nieuwe mensen. Afgelopen vrijdag bijvoorbeeld, heb ik een hele groep ontzettend aardige Japanse meisjes leren kennen en later die avond hartstikke gezellige vrienden van Emmie. I dig it, het studentenleven!


PS. Ik probeer de video online te zetten via uvid.nl, de enige website die zo'n groot videobestand online wil/kan zetten. Zodra ik een geldige link heb zet ik die hier online voor jullie.