American Football

Antwoord van de vraag van donderdag is: 45 seconden. We kregen 45 seconden voor die toets.
Over dat rooster: dat duurt nog tenminste een week voordat alles vaststaat.

Het is nu avond, en ik ben moe, dus blijf ik rustig vanavond thuis. Morgen is het Labor Day, een vrije dag, dus er zijn wel mensen die vanavond uitgaan.
Vandaag: m’n eerste footballgame! En ik had geen kaartje. Sasha en Sophie ook niet, dus we gingen met z’n drieen na half-time (pauze). Omdat ik m’n foto’s nog niet kan uploaden (grrr), kan ik niet de omvang van deze game laten zien. Behoorlijk groot, en deze wedstrijd was erg belangrijk. We (CU Buffs) speelden tegen onze grootste rivaal, Colorado State University (CSU Rams). Daarbij was het de eerste keer dat er een wedstrijd werd gespeeld in ons eigen stadion, Folsom Field.
De kleuren van CU zijn geel en zwart. Het is de kleur geel die neigt naar oranje, een beetje bruin-achtig geel. Niet echt mooi, maar “who cares, we’re proud of it!”.
De meesten droegen dus een geel t-shirt met zwarte letters. Meisjes maakten er hun eigen versie van door het creatief te knippen en te knopen of een brede hals er van te maken.
Mensen droegen zwarte en/of gele indianen-strepen op hun wangen.
Ik zal een foto van mezelf maken, dan kan je zien hoe ik erbij liep. Had een neptatoo van een buffeltje op m’n wang, en m’n shirt heel leuk verknipt. Waarbij ik m’n uitgeknipte kraag als haarband gebruikte.
Maargoed, terwijl iedereen zich klaarmaakte voor the game, ging ik m’n tijd nog goed benutten met wat Bach, Chopin en Tchaikovsky in een pianohokje. Waar ik niet eens de enige was! Maar zodra je buiten kwam, hoorde je alleen wat geruis van de richting van het stadion komen en verder was het doodstil.
Toen ben ik met Sophie dinner gaan eten in Farrand (uitleg volgt later), waar bijna niemand was, terwijl het prime-time was (zeven uur). Degenen die er wel waren keken naar de televisie, waar je the game op kon kijken. Het stond er niet zo goed voor voor ons, 7-0. Over spelregels weet ik alleen dat je 6 punten krijgt voor een touchdown en 3 punten voor als je een goal maakt door de bal tussen twee palen door te gooien. Hoe je dan op 7 kan uitkomen; geen idee.
Op weg met z’n drieen naar the game, proberen in te sneeken. Eigenlijk hadden we gehoord dat studenten gratis naar de 2e helft (3rd quarter) konden. Bleek dat je dan tenminste een re-entry card moest hebben. Die kreeg je als je naar buiten ging en moest je inleveren als je naar binnen ging. Ik had gehoord dat veel mensen teleurgesteld waren dat ons team zo slecht speelde.
Dus stap ik af op random mensen: “Do you like the game?” “It’s not that good/it sucks.” “Are you going to come back?” “Yes” “Cause I don’t have a ticket, I need a re-entry card, but thanks.”
Na dit gesprekje zo’n 4 keer gehad te hebben, kwam ik aan bij een groepje jongens, die wel bereid waren om voor mij mensen te zoeken die niet meer terug zouden komen. Zo kwam ik aan drie kaartjes. Voor Sasha en Sophie koste het wat moeite de juiste doorgang (“Can I also see your ticket?”) te vinden, maar uiteindelijk waren we binnen en worstelden we ons naar een sta-plaatsje (iedereen stond op de gammele bankjes). Daar gaat ie dan! Het was leuk om het eens in het echt te zien, maar spectaculair was het spel zelf niet. Meestal ging het zo:
Iemand gooit de bal, iemand vangt (joel) de bal en rent er mee weg (gejoel, “Go CU”, “What the fuck is he doing”), de rest springt op die persoon (joel), en de scheidsrechter fluit af. En dan een soort pauze van 2 minuten. Niet wat je zegt een vlot spel.
Moet wel zeggen, de spirit was there. Het was duidelijk wanneer je moest joelen of klappen of schreeuwen of schreeuw/zingen. Jaja schreeuw/zingen. Het clublied gaat als volgt:
“Fight! CU down the field
CU must win
Fight, fight for victory
CU knows no defeat
We’ll roll up a mighty score
Never give in!
Shoulder to shoulder we will
Fight! Fight!
Fight! Fight! Fight!”

Dat kende ik niet uit m’n hoofd, maar staat gelukkig achterop de meeste gele t-shirts.
Met als begeleiding the marching band en dansende cheerleaders. Waarvan je er twee soorten hebt geloof ik, de acrobatische (10 dubbele flik-flak? Piramidetjes) en de dansende pompomszwaaiende cheerleaders. Zag er goed uit. We hebben ook waves gedaan, waar ik jammer genoeg geen filmpjes van heb gemaakt omdat ik natuurlijk mee moest waven.
We zijn maar weggegaan toen de laatste 4 hopeloze minuten werden gespeeld, het stond 23-10. Dat was denk ik ook veiliger, aangezien er waarschijnlijk wel wat gevechtjes en relletjes hier en daar zijn geweest na afloop.
Maargoed, veel schreeuwen dus, het was gezellig.