Inburgeringscursus, swine flu, practice rooms
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Madelief
03 September 2009 | Verenigde Staten, Boulder
Terwijl ik dit aan het typen ben, luister ik naar de muziek voor m’n listening quiz #1 morgen.
We hebben een boek met 8 cd’s voor het vak “Musical Styl/Idea”. Als het goed is kunnen we van alle muziek die op de cd’s staat de titel, componist en periode waarin het geschreven is noemen aan het eind van het schooljaar. Morgen moeten we 10 stukken kennen.
Vandaag had ik onverwachts ook een test (toets) in “Theory”. We kregen een papier met in totaal zo’n 30 noten in de g-sleutel, f-sleutel en alt-sleutel. Daar moest je de notennamen onder schrijven, inclusief een nummer dat het octaaf aanduidt. Raad eens hoeveel tijd je voor die test kreeg? Volgende keer zal ik het antwoord schrijven.
Vanochtend had ik voor het eerst in m’n leven een bloedneus. Gisteren heb ik voor het eerst in m’n leven zelf mijn was gedaan. En zondag hoop ik voor het eerst een football-game te zien, inclusief een buffel die over het veld rent en cheerleaders en een band. Ik was te laat met kaartjes kopen, dus de goedkoopste zijn 81 dollar. Ga proberen of ik in de pauze in kan sneeken.
Tussendoor even een Amerikaanse inburgeringscursus.
Als je iemand tegen je zegt “wadupwadup”, betekent dat “what’s up”. Kan je antwoorden met een kort “not much” of je kan je hele levensverhaal vertellen, of gewoon iets korts wat je aan het doen bent. Als je iemand groet en diegene zegt “Hi, how are you?” terug, kan je antwoorden “Good, how are you?” maar voor je het deel “how are you” hebt gezegd kan het zijn dat diegene al verder is gelopen. Met andere woorden, “how are you” is niet een vraag, en je hebt zelfs de optie om daar gewoon niet op te antwoorden.
Dan geld. Als je naar een restaurant gaat en je denkt ‘lekker goedkoop hier’, dan heb je het mis. Niet alleen in restaurants, maar ook in supermarkten, kledingwinkels en alle andere zaken waar je redelijk officieel iets kan kopen, moet je bij de aankoopprijs de ‘tax’ (belasting) optellen. Dat betekent 7% tot 10% extra. In een restaurant moet je ook fooi geven, tenzij je het (dit geciteerd) “disgusting and horrible” vindt. En die fooi is 15% tot 20%. Dan kom je uit op zo’n 25% meer dan je had gedacht.
Als je een Amerikaans mobielje hebt, en wordt binnenlands gebeld of gesmsd door iemand anders met een Amerikaanse mobieltje, moet je daar altijd voor betalen. Dus stel dat je je nummer aan een onbetrouwbare persoon geeft, en die persoon blijkt een stalker te zijn, kan je zo honderd dollar verliezen aan smsjes die je krijgt, ook als je ze niet opent. Dat is de reden dat de meesten mensen hier een abonnement met “unlimited texting” hebben.
De “swine-flu”, oftewel de varkensgriep, oftewel de Mexicaanse griep, of meest correct het H1N1 Virus, heerst hier. Drie dagen geleden is er zelfs iemand van de 1st floor met een ambulance weggebracht. En dan begin je wel een klein beetje te panieken als je roommate (eergister) koorts krijgt, “sore throat” heeft en “exhausted” is, en andere mensen om je heen doen alsof het alleen maar verkoudheid en stress is. Wat het waarschijnlijk ook was, want Sasha voelt zich nu veel beter en gaat weer naar haar lessen. Maar toch, dat was even een vervelend moment.
De universiteit neemt veel maatregelen. Overal hangen affices over dat je in een zakdoek of in je elleboog (in plaats van je hand) moet hoesten en dat je je regelmatig je handen 20 seconden met zeep onder de warme kraan moet wassen. Er worden “flu-update-mailtjes” gestuurd, en andere mailtjes met informatie wat te doen bij, en bij classes worden er ook regelmatig “announcements” over gedaan. Er wordt aangeraden om, als je je niet goed voelt en flu-symptomen hebt, thuis moet blijven. Wat betekent dat je doet aan “self-isolation”, wat weer betekent dat je roommate daar de dupe van zou kunnen zijn maargoed. Alleen als je zo ziek bent dat je in het ziekenhuis opgenomen moet worden, of als je een risico-persoon bent (mensen met diabetes, auto-immuumziektes of jonge kinderen en ouderen), kan je getest worden op the H1N1 Virus. Daar moet de staat namelijk toestemming voor geven. Wat ik niet helemaal begrijp, het zal wel iets met geld te maken hebben. Je kan trouwens wel getest worden voor het Influenza A Virus, het soort waaronder ook het H1N1 Virus onder valt.
Overal hangen “handsanitizers”, soort zeepdoosjes waar je op moet drukken om een beetje anti-bactieel spul op je hand te krijgen. Die hangen echt overal, als er geen grote virus-epidemie heerste, zou je denken dat dit een smetvreesuniversiteit was.
Ik spring van onderwerp naar onderwerp, maar een aantal dingen moet ik even kwijt voor ik ga schrijven over wat ik van dag tot dag doe. Als leedvermaak, een aantal blunders. Toen ik hier net was, vroeg ik aan iedereen (behalve 40+ers) in the musicbuilding of hij/zij ook een freshman was. Vaak kreeg ik als antwoord “nee ik ben een graduate student”, gelukkig heb ik nog geen een keer een antwoord als “nee ik ben jouw leraar” gehad.
Ik heb het zo druk en er is zo veel nieuw en anders en leuks en stoms en stress en homework, dat ik af en toe er niet helemaal bij ben. Deze dinsdagmiddag kwam ik Lina Bahn (vioollerares) tegen op haar weg naar buiten, en ze zei “have a good night” en ik antwoorde met “have a nice weekend”. Andere blunder: een paar dagen geleden, het was middag, ik had net iets heel vettigs (bijna alles hier) gegeten, dus ik wilde m’n handen wassen. Daarvoor wou ik niet helemaal naar de 3rd floor gaan, dus ging ik naar de invalidetoilet op de begane grond, waar ook een wastafel was ingebouwd. Ik ging daar naar binnen alleen om m’n handen te wassen dus vond ik het onnodig om de deur op slot te doen. Terwijl ik daar m’n handen stond te wassen, kwam er iemand binnen, en schrok omdat ik al in de wc was. Hij zei “Oh, sorry” en wilde weglopen, toen ik zei “No that’s ok, come in”. Met de bedoeling dat het mij natuurlijk niks kon schelen of iemand mij m’n handen zag wassen, maar echt goed dacht ik dus niet na toen ik dat zei.
Veel boeken heb ik niet, maar de boeken die ik heb, zijn behoorlijk dik. Dat zijn er vier (tekstboeken), ik schat gemiddeld 2,5 cm dik. Voor Musical style/idea hebben we ook een clicker. De docent geeft les via powerpoints, waarbij ze soms een meerkeuzevraag stelt. Dan pakt iedereen z’n clicker, en toetst A B C D of E. Daarna komen er grafiekjes op het scherm en kan je zien wat iedereen heeft gekozen. Zo kan de docent nagaan of iedereen het begrepen heeft en blijf je beter bij de les.
De meeste tijd gaat zitten in het studeren. Voice majors hoeven volgens mij maar 1 uur per dag te studeren, flute majors 2 uur per dag, en piano en violin majors 3 uur per dag (voor mij dus in totaal 6 uur per dag). Er zijn 5 gangen met practice rooms. I elke gang zijn 10 practice rooms. Er is een gang met alleen maar vleugels, allemaal Steinways. Heel fijn, maar het zijn natuurlijk niet de allerbeste. En omdat er voordurend op gespeeld wordt, zijn ze heel vals, ik vraag me af wanneer ze worden gestemd. In sommige andere practice rooms zijn ook gewone piano’s (van merken die ik niet ken). De practice rooms zijn niet geluid-geisoleerd, dus als je even stopt met spelen hoor je alle andere mogelijke instrumenten. Wat ik wel leuk vind als je zo’n gang binnen komt. Dan heb je echt het gevoel dat je in een conservatorium bent.
Wat heel fijn is, is er vaak een grote spiegel in de practice room (als er geen piano/vleugel in staat). Kan je zien of je houding een beetje goed is. Lina heeft trouwens een enorme spiegel in haar studio. Alle leraren hebben een vleugel in hun studio (allemaal Steinway), en de meeste pianodocenten hebben er twee.
Er zijn twee zalen waar concerten in gegeven kunnen worden, Grusin Hall en C199. Boven is een gigantische muziekbibliotheek. Hier is het zo dat bij een muziekstudie veel onderzoek hoort. Dus liep ik even rond (als huiswerk moest ik op een plattegrond met nummertjes aangeven waar alles in de muziekbieb was) en kwam ik 2 boeken over alle Kreutzer-etudes (viool) tegen. Dat soort dingen hebben ze dus ook. En als ze iets niet hebben laten ze het ergens anders vandaan komen voor je. Je mag zo’n 150 items tegelijkertijd lenen. Ja, 150. Geen cd’s (voor undergraduates) trouwens, die mag je alleen in de muziekbieb luisteren, niet meenemen. Waarschijnlijk als voorkomen van copyright schending.
Als je op de campus woont en je bent student/faculty, dan heb je toegang tot het wireless internet. Maar dan mag je geen muziek downloaden, want dat is copyright schending en dan kan de universiteit je daar een boete voor geven.
M’n rooster verandert voortdurend. Volgende keer zal ik een definitief rooster geven, met uitleg/uitwijding bij elke class.
We hebben een boek met 8 cd’s voor het vak “Musical Styl/Idea”. Als het goed is kunnen we van alle muziek die op de cd’s staat de titel, componist en periode waarin het geschreven is noemen aan het eind van het schooljaar. Morgen moeten we 10 stukken kennen.
Vandaag had ik onverwachts ook een test (toets) in “Theory”. We kregen een papier met in totaal zo’n 30 noten in de g-sleutel, f-sleutel en alt-sleutel. Daar moest je de notennamen onder schrijven, inclusief een nummer dat het octaaf aanduidt. Raad eens hoeveel tijd je voor die test kreeg? Volgende keer zal ik het antwoord schrijven.
Vanochtend had ik voor het eerst in m’n leven een bloedneus. Gisteren heb ik voor het eerst in m’n leven zelf mijn was gedaan. En zondag hoop ik voor het eerst een football-game te zien, inclusief een buffel die over het veld rent en cheerleaders en een band. Ik was te laat met kaartjes kopen, dus de goedkoopste zijn 81 dollar. Ga proberen of ik in de pauze in kan sneeken.
Tussendoor even een Amerikaanse inburgeringscursus.
Als je iemand tegen je zegt “wadupwadup”, betekent dat “what’s up”. Kan je antwoorden met een kort “not much” of je kan je hele levensverhaal vertellen, of gewoon iets korts wat je aan het doen bent. Als je iemand groet en diegene zegt “Hi, how are you?” terug, kan je antwoorden “Good, how are you?” maar voor je het deel “how are you” hebt gezegd kan het zijn dat diegene al verder is gelopen. Met andere woorden, “how are you” is niet een vraag, en je hebt zelfs de optie om daar gewoon niet op te antwoorden.
Dan geld. Als je naar een restaurant gaat en je denkt ‘lekker goedkoop hier’, dan heb je het mis. Niet alleen in restaurants, maar ook in supermarkten, kledingwinkels en alle andere zaken waar je redelijk officieel iets kan kopen, moet je bij de aankoopprijs de ‘tax’ (belasting) optellen. Dat betekent 7% tot 10% extra. In een restaurant moet je ook fooi geven, tenzij je het (dit geciteerd) “disgusting and horrible” vindt. En die fooi is 15% tot 20%. Dan kom je uit op zo’n 25% meer dan je had gedacht.
Als je een Amerikaans mobielje hebt, en wordt binnenlands gebeld of gesmsd door iemand anders met een Amerikaanse mobieltje, moet je daar altijd voor betalen. Dus stel dat je je nummer aan een onbetrouwbare persoon geeft, en die persoon blijkt een stalker te zijn, kan je zo honderd dollar verliezen aan smsjes die je krijgt, ook als je ze niet opent. Dat is de reden dat de meesten mensen hier een abonnement met “unlimited texting” hebben.
De “swine-flu”, oftewel de varkensgriep, oftewel de Mexicaanse griep, of meest correct het H1N1 Virus, heerst hier. Drie dagen geleden is er zelfs iemand van de 1st floor met een ambulance weggebracht. En dan begin je wel een klein beetje te panieken als je roommate (eergister) koorts krijgt, “sore throat” heeft en “exhausted” is, en andere mensen om je heen doen alsof het alleen maar verkoudheid en stress is. Wat het waarschijnlijk ook was, want Sasha voelt zich nu veel beter en gaat weer naar haar lessen. Maar toch, dat was even een vervelend moment.
De universiteit neemt veel maatregelen. Overal hangen affices over dat je in een zakdoek of in je elleboog (in plaats van je hand) moet hoesten en dat je je regelmatig je handen 20 seconden met zeep onder de warme kraan moet wassen. Er worden “flu-update-mailtjes” gestuurd, en andere mailtjes met informatie wat te doen bij, en bij classes worden er ook regelmatig “announcements” over gedaan. Er wordt aangeraden om, als je je niet goed voelt en flu-symptomen hebt, thuis moet blijven. Wat betekent dat je doet aan “self-isolation”, wat weer betekent dat je roommate daar de dupe van zou kunnen zijn maargoed. Alleen als je zo ziek bent dat je in het ziekenhuis opgenomen moet worden, of als je een risico-persoon bent (mensen met diabetes, auto-immuumziektes of jonge kinderen en ouderen), kan je getest worden op the H1N1 Virus. Daar moet de staat namelijk toestemming voor geven. Wat ik niet helemaal begrijp, het zal wel iets met geld te maken hebben. Je kan trouwens wel getest worden voor het Influenza A Virus, het soort waaronder ook het H1N1 Virus onder valt.
Overal hangen “handsanitizers”, soort zeepdoosjes waar je op moet drukken om een beetje anti-bactieel spul op je hand te krijgen. Die hangen echt overal, als er geen grote virus-epidemie heerste, zou je denken dat dit een smetvreesuniversiteit was.
Ik spring van onderwerp naar onderwerp, maar een aantal dingen moet ik even kwijt voor ik ga schrijven over wat ik van dag tot dag doe. Als leedvermaak, een aantal blunders. Toen ik hier net was, vroeg ik aan iedereen (behalve 40+ers) in the musicbuilding of hij/zij ook een freshman was. Vaak kreeg ik als antwoord “nee ik ben een graduate student”, gelukkig heb ik nog geen een keer een antwoord als “nee ik ben jouw leraar” gehad.
Ik heb het zo druk en er is zo veel nieuw en anders en leuks en stoms en stress en homework, dat ik af en toe er niet helemaal bij ben. Deze dinsdagmiddag kwam ik Lina Bahn (vioollerares) tegen op haar weg naar buiten, en ze zei “have a good night” en ik antwoorde met “have a nice weekend”. Andere blunder: een paar dagen geleden, het was middag, ik had net iets heel vettigs (bijna alles hier) gegeten, dus ik wilde m’n handen wassen. Daarvoor wou ik niet helemaal naar de 3rd floor gaan, dus ging ik naar de invalidetoilet op de begane grond, waar ook een wastafel was ingebouwd. Ik ging daar naar binnen alleen om m’n handen te wassen dus vond ik het onnodig om de deur op slot te doen. Terwijl ik daar m’n handen stond te wassen, kwam er iemand binnen, en schrok omdat ik al in de wc was. Hij zei “Oh, sorry” en wilde weglopen, toen ik zei “No that’s ok, come in”. Met de bedoeling dat het mij natuurlijk niks kon schelen of iemand mij m’n handen zag wassen, maar echt goed dacht ik dus niet na toen ik dat zei.
Veel boeken heb ik niet, maar de boeken die ik heb, zijn behoorlijk dik. Dat zijn er vier (tekstboeken), ik schat gemiddeld 2,5 cm dik. Voor Musical style/idea hebben we ook een clicker. De docent geeft les via powerpoints, waarbij ze soms een meerkeuzevraag stelt. Dan pakt iedereen z’n clicker, en toetst A B C D of E. Daarna komen er grafiekjes op het scherm en kan je zien wat iedereen heeft gekozen. Zo kan de docent nagaan of iedereen het begrepen heeft en blijf je beter bij de les.
De meeste tijd gaat zitten in het studeren. Voice majors hoeven volgens mij maar 1 uur per dag te studeren, flute majors 2 uur per dag, en piano en violin majors 3 uur per dag (voor mij dus in totaal 6 uur per dag). Er zijn 5 gangen met practice rooms. I elke gang zijn 10 practice rooms. Er is een gang met alleen maar vleugels, allemaal Steinways. Heel fijn, maar het zijn natuurlijk niet de allerbeste. En omdat er voordurend op gespeeld wordt, zijn ze heel vals, ik vraag me af wanneer ze worden gestemd. In sommige andere practice rooms zijn ook gewone piano’s (van merken die ik niet ken). De practice rooms zijn niet geluid-geisoleerd, dus als je even stopt met spelen hoor je alle andere mogelijke instrumenten. Wat ik wel leuk vind als je zo’n gang binnen komt. Dan heb je echt het gevoel dat je in een conservatorium bent.
Wat heel fijn is, is er vaak een grote spiegel in de practice room (als er geen piano/vleugel in staat). Kan je zien of je houding een beetje goed is. Lina heeft trouwens een enorme spiegel in haar studio. Alle leraren hebben een vleugel in hun studio (allemaal Steinway), en de meeste pianodocenten hebben er twee.
Er zijn twee zalen waar concerten in gegeven kunnen worden, Grusin Hall en C199. Boven is een gigantische muziekbibliotheek. Hier is het zo dat bij een muziekstudie veel onderzoek hoort. Dus liep ik even rond (als huiswerk moest ik op een plattegrond met nummertjes aangeven waar alles in de muziekbieb was) en kwam ik 2 boeken over alle Kreutzer-etudes (viool) tegen. Dat soort dingen hebben ze dus ook. En als ze iets niet hebben laten ze het ergens anders vandaan komen voor je. Je mag zo’n 150 items tegelijkertijd lenen. Ja, 150. Geen cd’s (voor undergraduates) trouwens, die mag je alleen in de muziekbieb luisteren, niet meenemen. Waarschijnlijk als voorkomen van copyright schending.
Als je op de campus woont en je bent student/faculty, dan heb je toegang tot het wireless internet. Maar dan mag je geen muziek downloaden, want dat is copyright schending en dan kan de universiteit je daar een boete voor geven.
M’n rooster verandert voortdurend. Volgende keer zal ik een definitief rooster geven, met uitleg/uitwijding bij elke class.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
