College-life

Hoihoi!

Ben net een dagboek begonnen, aangezien ik niet alles op deze blog kan zetten, klaar om de wereld ingeschoten te worden. Dingen zoals roddels ga ik hier niet op zetten. Dus ga ik stukjes uit m'n dagboek hier op zetten, die interessant genoeg zijn voor jullie om te lezen, maar die 'dingen niet gecompliceerd maken'. Dus kan het zijn dat niet alles superlogisch is, maar voor meer inside informatie moet je me maar mailen.

M’n vioollerares is superaardig, ze heet Lina Bahn. Ben heel blij met haar, en ze is ook heel goed denk ik. Had haar ook ge-requested, dus dat is mooi. Haha deze hawai-muziek die ik aan het luisteren ben is zo grappig trouwens. Heb eigenlijk al 2 jongens ontmoet die echt van Hawai komen (is een van de verenigde staten). En haar andere leerlingen zijn ook aardig en volgens mij echt heel goed. De meesten zijn niet-freshmen, heel veel master-studenten en doctorate-studenten. Elke week hebben we 1 studio-class, dus met Lina en haar leerlingen. Dan gaan we voor elkaar spelen enzo. En elke week een meeting met alle string-majors, ook voor performances en masterclasses en andere projecten. Dat geldt trouwens ook zo voor piano (1 studio-class, 1 meeting met alle piano-majors).

Even wat feiten tussendoor: dit jaar zijn er maar liefst 5.000 freshmen (eerstejaars)!!! En sowieso 30.000 studenten in totaal en 7.000 faculty en staff members. CU Boulder is de groenste school in de hele Verenigde Staten. En dat gaat niet ongemerkt voorbij. Alle prullenbakken die je ziet zijn gegroepeerd met z’n 3en, om het afval te scheiden. Ben er nog niet helemaal uit waar wat moet.
Leraren hebben een voorkeur voor info op internet zetten, om papier te sparen. En anders zetten ze het zo op een blaadje dat het net past. Dan is er een soort wedstrijd voor meest milieu-vriendelijke recidence hall, dus dien je te denken aan lichten-uit, watersparen, afval scheiden, enz.
Dan een feit dat ik niet wist toen ik hier naartoe kwam, is dat dit een van de grootste party-schools in de VS is…! De sororities en fraternities, soort disputen, feesten wat af. Inclusief heel veel drinken, wat hier pas mag als je 21 bent. Als je aan een Amerikaan vertelt dat wij dat mogen vanaf 16, valt zijn/haar mond open. Daar krijg je als Laag Landje het imago als ‘party-country’ van. Over hoogte geproken, ik zit hier tussen de Rocky Mountains in. De campus zelf is ook al op behoorlijke hoogte trouwens, dat merk je aan de hoofdpijn. En het is droog hier! Niet normaal, je lippen barsten open zodra je aankomt in Colorado. Maargoed, de bergen dus. Heel handig, als je verdwaalt bent, want de bergen zijn in het westen, dus als je dat onthoudt dan heb je ahw altijd een kompas bij je. Als ik uit m’n raam op de 2e verdieping (= third floor) kijk, zie ik prachtige bergen, waar waarschijnlijk op dit moment (‘s avonds en ‘s nachts) bergleeuwen rondlopen die behoorlijk gevaarlijk zijn. Wat je moet doen als je er eentje tegenkomt, is niet wegrennen en je zo groot mogelijk maken en doen alsof je een tijger bent (grommen en klauwen maken). Tja. En er lopen ook beren rond. Nog geen gezien gelukkig. Maar die zijn meestal wel bang voor mensen, in tegenstelling tot de leeuwen.

M’n roommate Sasha en ik ‘are getting along’. Geen ruzies, geen mega-irritaties, en ze is ook een music-major (dwarsfluit), dus hebben we al veel in common. Oja, ik ga af en toe engelse woorden gebruiken, omdat die soms gewoon beter passen in een zin. Onze floor is fantastisch, alleen maar meisjes. Iedereen is hartstikke aardig en sommigen liggen me echt goed. Onze floor is in in tweeen ingedeeld, een linker- en rechterhelft. Elke floor-helft heeft een zogenaamde RA. Vertaling: I guess Recidence Assistant. Onze RA heet Rachel (dacht eerst dat RA een afkorting van Rachel was), een derdejaars student. Aardig meisje, komt af en toe langs om te vragen hoe alles gaat en je kan haar zien als een soort mentor.
Trouwens, Amerikanen zijn zoooooveel opener dan Nederlanders. Ze vertellen hoe ze zich voelen, en vragen hoe jij je voelt. “How are you” en “What’s up” is niet zomaar een groet. Het heeft voor mijn gevoel ook met de cultuur te maken, in de zin van hoe mensen met elkaar met elkaar omgaan. Het ‘huggen’ is daar ook een onderdeel van. De drie wang-zoenen moet je hier niet uitproberen, daar doen ze niet aan. Mensen omhelzen (huggen) elkaar als ze elkaar al een beetje kennen. Bijvoorbeeld al 3 mensen (vrouwen, misschien is huggen een vrouwen-ding?) van de music-faculty die ik heb ontmoet deden meteen al een hug nadat ik ze net had ontmoet. Ze zijn hier (dus iig in CU Boulder) niet normaal hulpvaardig. Ze encouragen voortdurend (tijdens de orientation sessions) om alles te vragen wat je on your mind hebt. Of ze zeggen “just stop by and say hello”. En als je dan iemand iets vraagt, zorgen ze echt voor hulp. Als ze het antwoord niet weten, verwijzen ze je naar iemand, soms incl. telefoonnummer of emailadres. Op onze floor heeft iedereen haar (ja alleen meisjes zoals ik al zei) kamerdeur open als ze in hun kamer zijn. Voor het “just come by and say hello”. Weetje, tijdens onze orientation hadden we ook een 3 uur durende session over het “bystander-principe”: als er iets gebeurt, probeer dan te helpen, want meestal zal je denken “dat lost iemand anders wel op”. En daar hoorden natuurlijk de meest dramatische voorbeelden bij, zoals een vrouw die ergens zo vaak werd geslagen dat de eraan overleed. Er waren veel getuigen die thuis zaten en haar gegil hoorden maar niks deden, want ze dachten dat anderen wel 911 zouden bellen. Quite shocking.
Tjee ik ga maar eens stoppen, morgen weer vroeg opstaan, dan ga ik m’n boeken voor classes kopen. See ya!