Een kort 'ik leef nog' verhaaltje

Het is te lang geleden dat ik iets heb geschreven. Als ik nu niet in m’n dagboek schrijf, ga ik dingen vergeten. Het is een rare dag vandaag. Het is de eerste 5 december in m’n leven dat ik geen pakjesavond met pap, mam en de rest van de familie vier. Gelukkig is sinterklaas me niet vergeten, want hij heeft me wel een pakketje met chocoladeletters, pepernoten en chocoladepietjes en sinterklaasjes gestuurd. Er zat ook een cd met trio’s van Rachmaninov en Tchaikovsky, gespeeld door Lang Lang, Vadim Repin en Mischa Maisky, bij. Gesigneerd door Lang Lang himself! En natuurlijk een traditioneel sinterklaasgedicht waarin ook engelse woorden in verwerkt waren. Samen met Sophie, Sasha en Rachel zet ik vanavond m’n schoen, waarbij ik sinterklaas een handje help om die te vullen. Zo is er toch nog een beetje een sinterklaas gevoel. Toch begin ik de Utrechtseweg nummer 93 inclusief zijn permanente en niet-permanente bewoners te missen. Zoiets had ik nou nooit verwacht toen ik na het eindexamen zo snel mogelijk naar de andere kant van de wereld wou vliegen, helemaal klaar voor iets totaal anders, iets niet-nederlands, iets zonder ouders, iets zonder het dagelijkse saaie huiswerk. Dan krijg je dat ook; alles is spannend en nieuw en ja, ‘anders’. Maar een mens (in ieder geval een mens van 17) heeft gek genoeg soms toch behoefte aan een vertrouwd (saai?) dagelijks leven. Hoe dan ook, ik geloof dat dit principe ook wel samengevat wordt als heimwee. Heimwee is goed als je weet dat je over 2 weken naar huis gaat, en je daar dus eigenlijk gewoon op verheugt. Ik zal maar stoppen met deze diepzinnige analyse en doorgaan met wat er hier dan zo anders is.

Vandaag ben ik met Sophie naar ‘Bikram Yoga’ geweest. Daarvoor had ik nog nooit yoga gedaan, laat staan de ‘Bikram’ versie. Deze versie schijnt het optimum van gezondheid te zijn. Je zuivert je lichaam, je komt tot rust, je masseert je organen en zorgt voor een betere spijsverterig, opent alle energie- en bloedstromen in je lichaam, en je wordt flexibeler. Dat masseren van je organen klinkt nogal obscuur en gevaarlijk, maar wat maakt het uit, als het maar goed voor je is. Het principe van Bikram Yoga is dat je een yoga sessie doet in een kamer die verhit is tot 105 graden Fahrenheit, wat zo’n 40 graden Celcius is. Je doet als het ware yoga in de sauna. De sessie werd geleidt door een jong meisje dat superflexibel was. Anderhalf uur vulde ze met instructies en wij gehoorzaamden en deden netjes alle poses terwijl het zweet letterlijk gutste als kleine zout-watervalletjes langs ons gezicht, armen en benen. Af en toe kregen we een minuut om uit onze flesjes te drinken, maar net als een sauna kon je niet de kamer verlaten om af te koelen. Dat hoefde eigelijk ook niet, want je voelde je alsof je onder de warme douche stond... Ik geloof dat ik alle afvalstoffen uitgezweet en uitgeademd heb, dat al m’n lichaamsdelen uitgerekt zijn, dat alles vrij rond kan stromen en dat ik beter kan slapen. Ok, ik kan een beetje sarcastisch zijn over zulke paramedische werkingen, maar ik geloof wel dat ik een goede ‘work-out’ heb gehad, dat transpireren goed is om je porien te zuiveren en dat strechen voor betere bloedtoevoer in bepaalde lichaamsdelen zorgt.

Rare sinterklaasavond toch vandaag, met een kerstconcert waarbij sinterklaas z’n concurent (kerstman) langs kwam. We speelden bewerkte kerstliedjes en met sommige zong een samengesteld koor van 200 studenten en een publiek van 2000 mensen (alle vier concerten zijn/waren uitverkocht). Violisten hoefden maar twee van de vier concerten mee te spelen.
Na het concert ben ik gaan studeren en toen ik naar m’n dorm liep was het aan het sneeuwen!

Over Halloween en Thanksgiving vertel ik volgende keer, ik ga nu naar bed.
Ohja, heb misschien nog wat leuke foto’s die ik erop kan zetten!
Vrijdag 18 december vlieg ik terug en ben ik 3 weken lang in mijn vertrouwde vaderland... haha.